Postbiotica: de discrete innovatie die onze toekomstige gezondheid vormgeeft

Wat zijn postbiotica?

Volgens ISAPP (International Scientific Association for Probiotics and Prebiotics) is een postbioticum "een preparaat van levenloze micro-organismen en/of hun componenten dat een gezondheidsvoordeel biedt aan de gastheer " (1).

Postbiotica verschillen van probiotica (levende micro-organismen) en prebiotica (substraten die hun groei en ontwikkeling ondersteunen) en bestaan uitsluitend uit "geïnactiveerde" verbindingen : het kunnen hele bacteriën zijn, componenten geïsoleerd uit bacteriële cellen of metabolieten geproduceerd door hun fermentatie.

In werkelijkheid omvat deze familie een breed scala aan functionele moleculen, zoals vetzuren met een korte keten, peptiden, eiwitten, enzymen enzovoort.

Om in aanmerking te komen als postbioticum moet zo'n verbinding echter een biologische activiteit uitoefenen die als veilig en effectief wordt beschouwd op de doelgastheer.

Hoe werken deze gedeactiveerde micro-organismen?

Net als hun probiotische neven helpen postbiotica de darmmicrobiota in balans te brengen.

Het lijkt er echter op dat hun werkingsmechanisme anders is: in plaats van nieuwe micro-organismen te implanteren, ondersteunen ze het behoud van de gunstige flora door de inheemse probiotische stammen te moduleren (waarschijnlijk door de antimicrobiële activiteit van sommige van hun componenten, waaronder melkzuur en bacteriocines) (2).

Verschillende studies suggereren ook dat bepaalde postbiotica de epitheliale barrière van de darm versterken en zo de doorlaatbaarheid ervan verminderen.

Ze zouden met name een interactie aangaan met bepaalde eiwitten en enzymen (ZO-1, MLCK) die de tight junctions controleren die de cellen in de darmwand met elkaar verbinden (3).

Tot slot suggereert huidig onderzoek dat postbiotica een effect hebben dat veel verder reikt dan de darm.

Onderzoekers kijken momenteel naar hun rol in het reguleren van de immuunrespons en metabole processen, evenals de stemming en geestelijke gezondheid (4-5).

Wat zijn op dit moment de populairste postbiotica?

Butyraat

Butyraat is een vetzuur met een korte keten dat wordt geproduceerd door de fermentatie van vezels door Firmicutes-bacteriën in de dikke darm.

Het is de favoriete brandstof voor colonocyten, die de wanden van de dikke darm bedekken, en er wordt gedacht dat het de productie van ontstekingsbevorderende cytokinen stimuleert en tegelijkertijd de barrièrefunctie van de darm optimaliseert (6).

Dit zou veelbelovende perspectieven kunnen bieden voor mensen die lijden aan chronische inflammatoire darmziekten of prikkelbare darmsyndroom (ons supplement Butyrate Colon Formula is gebaseerd op een geoptimaliseerde vorm van butyraat, tributyrine, die een uitstekende biologische beschikbaarheid heeft) (7).

Urolithinen

Urolithinen zijn metabolieten die in de darmmicrobiota worden gevonden na de inname van voedingsmiddelen die rijk zijn aan ellagitanninen, zoals bessen of oliehoudende vruchten (8).

Ze bestaan in 7 types, waarvan de types aangeduid met de letters A, B, C en D het meest voorkomen.

Urolithine A is het type met de grootste biologische activiteit (9).

Het is van bijzonder belang voor onderzoek tegen veroudering omdat het het proces van mitofagie zou ondersteunen, d.w.z. het recyclen van falende of verouderde mitochondriën (de "energiecentrales" van onze cellen).

Het is daarom een hoop voor een lang leven van cellen en de strijd tegen veroudering (10).

De productie van urolithine is echter onderhevig aan aanzienlijke individuele variatie en is sterk afhankelijk van de samenstelling van onze microbiota.

Aanvulling met urolithine A lijkt daarom de veiligste en meest effectieve manier om van de voordelen te profiteren (bijvoorbeeld met urolithine A, afgeleid van granaatappelextract).

Lactobacillus plantarum (gedeactiveerde vorm)

Lactobacillus plantarum, bekend van de probiotica, is een melkzuurbacterie die voorkomt in gefermenteerd voedsel.

Onderzoekers hebben ontdekt dat het inactiveren van bepaalde stammen door hittebehandeling (in een heel specifiek stadium van hun groei) hun biologische effecten vermenigvuldigt.

Dit is precies wat er gebeurt met de gedeactiveerde vorm van Lactobacillus plantarum HK L-137, die wordt beschouwd als de 'immunobiotische kampioen ' vanwege zijn opmerkelijke activiteit op IL-12 cytokinen (te vinden in Lactobacillus Plantarum PostBiotic, dat is gebaseerd op een gepatenteerd ingrediënt) (11).

Lacticaseibacillus paracasei (gedeactiveerde vorm)

De Lacticaseibacillus paracasei KW3110 stam is momenteel het enige postbioticum dat wetenschappelijk is getest tegen vermoeidheid van de ogen, met name door beeldschermwerk.

In een klinische studie is ook de impact gemeten op schade aan het netvlies door blootstelling aan blauw licht (in Vision Postbiotic heeft deze stam een milde warmtebehandeling ondergaan om zijn eigenschappen te behouden) (12).

Pylopass™ DSM17648

Achter Pylopass™ DSM17648 schuilt... een zeer specifieke stam van Lactobacillus reuteri, ook geïnactiveerd.

De reden dat het zoveel aandacht heeft getrokken is zijn exclusieve affiniteit met Helicobacter pylori, een ziekteverwekkende bacterie die verantwoordelijk is voor maagklachten, maagzweren en bepaalde kwaadaardige laesies van de maag, die steeds resistenter worden tegen conventionele antibiotica (13).

Dankzij zijn specifieke adhesiemoleculen is de geïnactiveerde stam DMS 17648 in staat om te coaguleren met H. pylori, waardoor aggregaten worden gevormd die vervolgens uit het spijsverteringskanaal worden verdreven (deze krachtige bestrijder is de kern van H. Pylori Fight en zijn premium versie H. Pylori Fight Advanced Formula, waarin het zijn kracht combineert met 3 gerenommeerde probiotica) (14).

Postbiotica: de 'biotica' van de toekomst?

Postbiotica hebben bepaalde opmerkelijke voordelen ten opzichte van probiotica.

Omdat ze gebaseerd zijn op geïnactiveerde verbindingen, zijn ze stabieler (15).

Ze kunnen daarom langer en gemakkelijker worden bewaard (terwijl gedehydrateerde probiotica bijvoorbeeld bij lage temperatuur moeten worden bewaard om levensvatbaar te blijven), wat het in de toekomst makkelijker zou kunnen maken om ze in functionele voedingsmiddelen of farmaceutische producten te verwerken.

In tegenstelling tot probiotica hoeven ze niet in de darm te overleven en deze te koloniseren om te werken, wat betekent dat ze hun effecten direct na inname kunnen uitoefenen.

Tot slot moet worden opgemerkt dat met de hausse in het onderzoek naar de darmmicrobiota, postbiotica steeds meer belangstelling krijgen van de wetenschappelijke gemeenschap.

De ontdekking van deze nieuwe 'biotica', die pas enkele decennia aan de gang is, staat nog in de kinderschoenen. De kans is dus groot dat nieuwkomers hun gelederen in de nabije toekomst zullen aanvullen...