Pijnstillers: 6 recente ontdekkingen waarover u moet lezen voordat u pijnstillers neemt

Standaard een pijnstiller innemen na een drankovergoten avond is gevaarlijk.

Dat is waar.

Wanneer u een grote hoeveelheid alcohol inneemt, zal uw lever aan het werk gaan om de alcohol eerst om te zetten in aceetaldehyde en daarna in acetaat, een relatief onschadelijke stof die afgegeven wordt in de bloedstroom.

Het probleem is echter dat aceetaldehyde, de stof die dus als eerste ontstaat, een zeer toxisch stofwisselingsproduct is dat de eigenschappen van bepaalde eiwitten verandert en aanzet tot celdood. Het s dan ook belangrijk dat deze toxische stof zo snel mogelijk wordt omgezet in acetaat en zo te voorkomen dat het lichaam teveel schade oploopt. Voor deze belangrijke omzetting maakt ons lichaam gebruik van het enzym ALDH. Daarnaast worden er bij de omzetting verschillende antioxidanten gebruikt, zoals glutathion.

De hoeveelheid beschikbare ALDH en de voorraad glutathion is na een forse alcoholinname dus flink afgenomen. Maar juist deze stoffen spelen ook een belangrijke rol bij de ontgifting van paracetamol! Paracetamol wordt normaliter door het lichaam omgezet in het voor de lever zeer toxische NAPQI. Deze stof wordt normaliter geëlimineerd door ALDH en glutathion (1).

Anders gezegd, wanneer u teveel alcohol heeft gedronken, ontneemt u het lichaam het vermogen paracetamol op de juiste manier onschadelijk te maken (2-3) waardoor het hele gebieden van de lever kan vernietigen. Dit noemen we leverschade.

Paracetamol is schadelijk voor het antioxidatieve systeem van het lichaam.

Hoe verbazingwekkend het ook mag klinken, het is wel waar.

Wanneer we ons ziek voelen, hebben we de neiging om een of twee tabletten paracetamol te slikken om ons beter te voelen. We denken dat we hier goed aan doen, maar in feite brengen we het enzymatische antioxidatieve systeem van ons lichaam schade toe (4).

Hoewel paracetamol zelf kan werken als een tijdelijke antioxidant, zorgt de afbraak van de stof door het lichaam ervoor dat de gehaltes aan glutathion, glutathion peroxidase (GPx) en superoxide dismutase dalen, evenals de totale hoeveelheid antioxidanten in het lichaam (5). Nu is het zo dat juist deze enzymen deel uitmaken van de meest doeltreffende antioxidanten die ons lichaam heeft om de stoffen te bestrijden die betrokken zijn bij ziekte en ouderdom: de vrije radicalen.

Pijnstillers verstoren de informatieverwerking.

Dat is waarschijnlijk waar.

In feite weet men nog niet exact hoe paracetamol werkt. Hierover bestaan verschillende hypotheses. Een van de meest gangbare hypotheses is dat het molecuul remmend zou werken op bepaalde neuronen die controle uitoefenen op de pijnsignalen (nociceptoren) (6).

In feite weten we dus nog maar weinig van de impact die het heeft op het centrale zenuwstelsel (CZS), hoewel we het middel al lang kennen.

Tijdens een studie (7) deden deelnemers mee aan een spel waarbij ze op specifieke momenten een beslissing moesten nemen. De onderzoekers ontdekten dat de deelnemers die paracetamol hadden ingenomen meer fouten begingen dan degenen die geen paracetamol hadden geslikt. Deze ervaring versterkte het beeld dat de onderzoekers reeds hadden en onderschreef de bevindingen van andere studies waarin ook al was aangetoond dat deze medicijnen de emoties en denkwijzen zou kunnen veranderen.

Pijnstillers werken minder goed als je moe bent.

Dat lijkt inderdaad waar te zijn.

Uit onderzoek (8) is gebleken dat het pijnstillende effect veel minder is bij mensen met slaapgebrek. Overigens zou er sprake zijn van een sterke relatie tussen weinig slapen en het oplaaien van pijn: het is mogelijk bij gezonde mensen te voorspellen of, en hoeveel pijn ze krijgen door enkel en alleen te kijken naar de kwaliteit en de duur van de slaap van de voorafgaande nacht (9-12).

Oftewel hoe vermoeider u bent, hoe groter de kans dat u meer pijn heeft en hoe minder effectief pijnstillers zullen werken.

Wanneer je normale doses pijnstillers inneemt, dan zijn de bijwerkingen niet ernstig.

Dat is volstrekt onjuist.

Men denkt vaak dat pijnstillers maar weinig bijwerkingen hebben. De effecten voor het maagdarmstelsel zijn echter algemeen bekend.

De effecten kunnen echter veel ernstiger zijn, zelfs bij therapeutische doseringen. Dat is vooral het geval bij ouderen, bij mensen met een niet-optimale leverfunctie (bijvoorbeeld als gevolg van de regelmatige inname van alcohol of een middelmatige voeding), en bij mensen die ook andere medicijnen innemen en die een verhoogd risico lopen op hart- en vaatziekten.

De officiële cijfers in de Verenigde Staten zijn verbijsterend: 1,9 miljoen Amerikanen zijn verslaafd aan pijnstillers en jaarlijks overlijden er als gevolg hiervan 19.000 mensen.

De Franse organisatie '60 millions de consommateurs' (60 miljoen consumenten) heeft onlangs een rapport gepubliceerd waarin het advies wordt gegeven paracetamol te verkiezen boven ibuprofen (waarvan bekend is dat het de vruchtbaarheid en het hart- en vaatstelsel negatief beïnvloedt). Ook prefereert men paracetamol boven aspirine (dat ontegenzeggelijk een risico met zich meebrengt voor de nier- en leverfunctie). Een recente studie heeft zelfs aangetoond dat de inname van ibuprofen de kans op het overlijden aan een CVA met maar liefst 77% verhoogt ten opzichte van iemand die een placebo neemt.

Het probleem is dat paracetamol niet erg zinvol is om te nemen als de pijn afkomstig is van een ontsteking, zoals dat het geval is bij veel artroseklachten.....En ook paracetamol leidt in toenemende mate tot problemen met de lever: een panel van professionals in Amerika heeft geadviseerd de maximale dosis te verlagen van 1 gram naar 650 mg (13).

Voor het verlichten van pijn bestaan geen natuurlijke oplossingen.

Gelukkig weet u dat deze bewering niet klopt.

Overigens raden steeds meer artsen natuurlijke middelen aan voor de pijnbestrijding, al is er wat dat betreft nog wel een lange weg te gaan. Het berust op een eenvoudig principe: het lichaam is zelf heel goed in staat pijn te moduleren dankzij de stoffen die het lichaam zelf aanmaakt of die het opneemt uit de voeding.

Natuurlijke oplossingen helpen het lichaam om lichaamseigen pijnstillers aan te maken of om ze op te nemen uit de voeding. Net als alle andere lichaamseigen stoffen of andere structuren die bekend zijn voor het lichaam, heeft het een groot voordeel: het veroorzaakt minder bijwerkingen.

Endorfines

Endorfines zijn kleine eiwitten die de het doorsturen van de boodschap van pijn tot aan het brein kunnen verminderen. Hierdoor ontstaat een langdurige verzachting van de pijn. Ze werken doordat ze zich vastzetten op de opiaatreceptoren (waarop ook morfine zich vastzet). Deze receptoren zitten op het oppervlak van neuronen die betrokken zijn bij pijnberichten.

Er zijn verschillende methodes waarmee de aanmaak van endorfines gestimuleerd kan worden:

• Een een massage draagt bij aan de aanmaak van enkefaline, een specifieke endorifinesoort.
• Het aanbrengen van acupunctuurnaalden zou endorfines vrijmaken. Door de microtrauma's die ontstaan wanneer de behandelaar de naalden draait, zou het lichaam gestimuleerd worden endorfines af te geven.
• Ook fysieke training zou de hoeveelheid endorfine in het lichaam verhogen. Fysieke inspanning activeert eveneens sensitief weefsel, waardoor de activeringsdrempel voor pijnvezels verhoogd wordt.

Endogene ontstekingsremmende stoffen, zoals PEA

Een ontsteking is een essentiële reactie op celniveau die het lichaam in staat stelt reparatieprocessen op te starten en de verdediging te organiseren tegen agressors. Wanneer de ontstekingsreactie lange tijd blijft bestaan kan deze chronische pijn veroorzaken. Ook speelt deze chronische ontstekingsreactie de aanleiding zijn voor het ontstaan veel neurodegeneratieve aandoeningen.

Om zichzelf te beschermen tegen chronische ontstekingen, maakt het lichaam het vetzuur PEA (palmitoylethanolamide) aan. Het is een zeer eenvoudig en klein molecuul dat indien nodig wordt aangemaakt in de celmebranen. Het komt voor in alle lichaamscellen, maar de grootste hoeveelheden vindt men in het hersenweefsel en in gebieden waarin chronisch pijn aanwezig is (13).

PEA werkt in op de cellen die betrokken zijn bij opwekking en overdracht van pijn en moduleert twee soorten cellen die betrokken zijn bij ontstekingen: microglia en mastocyten (14-15)

De stof is daardoor bijzonder interessant als het gaat om het verlichten van neuropathische- en neuro-inflammatoire pijn (16), hetgeen een grote rol speelt bij de pathogenese van chronische pijn (17). In plaats van complexe medicijnen te slikken waarvan de werking nog altijd niet duidelijk is, hebben onderzoekers laten zien dat de inname van een supplement van PEA een reële optie kan zijn. Dit supplement kan het lichaam op natuurlijke wijze helpen chronische pijn te bestrijden die ontstekingsgerelateerd. Daarnaast zou het verlichting geven bij neuropathische pijn (18-19). Net als omega-3, vitamines en melatonine is ook PEA een molecuul dat van nature voorkomt in ons lichaam. Het is dus geen medicijn.

Hoe vermindert CBD chronische pijn

Tot nu toe was al in verschillende studies aangetoond dat CBD ervoor zorgde dat de pijn beter te verdragen was en dat het de scherpe randjes van de pijn haalde. Het exacte werkingsmechanisme was nog niet helemaal duidelijk (1). Sinds 2018 is de wetenschap echter dichter bij de ontsluiering van dit raadsel gekomen. Dokter Gabriella Gobbi en haar team hebben namelijk aangetoond dat CBD niet inwerkt op de cannabinoïde receptoren CB1, zoals THC dat doet; het verbindt zich namelijk met specifieke receptoren die een rol spelen bij angst (serotonine 5-HT1A) en bij pijn (vanilloid TRPV1).

"Tijdens onze studie naar chronische pijn hebben we ontdekt dat een geringe dosis van CBD gedurende 7 dagen zowel angst als pijn verminderde, twee klassieke symptomen van neuropathie", aldus een enthousiaste Danilo De Gregorio, een van de auteurs van de studie."Onze onderzoeken hebben meer inzicht gegeven in het werkingsmechanisme van CBD", zegt Dokter Gobbi, . "Bovendien bleek uit onze onderzoeken dat het kan worden gebruikt zonder de aanzienlijke bijwerkingen die men ziet bij THC!”»

Ten slotte is er nog een 3e natuurlijke manier om pijn te verlichten.

Chronische pijn is vaak complex: de nociceptieve prikkelingen brengen langzaam maar zeker directe links met het limbisch systeem en de frontale cortex tot stand, twee gebieden die in verband worden gebracht met het geheugen en met emoties. Dit gebeurt zo effectief dat de pijn kan blijven voortduren hoewel de interne stimuli reeds geheel verdwenen zijn. (20). Deze soort pijn reageert meestal niet op een behandeling met medicijnen. Het blijk dat mentale- en gedragsmatige strategieën die gericht zijn op het beheersen van pijn en stress erg effectief kunnen zijn (21) (22)! Denk hierbij bijvoorbeeld aan meditatie, yoga en andere oosterse disciplines die de rust en innerlijke kalmte bevorderen (Qu Gong, Tai Chi...). Ook cognitieve gedragstherapie, sofrologie en bepaalde creatieve activiteiten kunnen helpen, zoals visualisatie of een ontspannende vrijetijdsbesteding (schilderen, tuinieren)...